Τα άδηλα Επικουρος

Επίκουρου, επιστολή προς Ηρόδοτο

Διά την ορθή κατανόηση των φυσικών φαινομένων, πρέπει να εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις, άλλο ασφαλές κριτήριο δεν έχουμε. Βασιζόμαστε άρα στις αισθήσεις, στην λογική ερμηνεία αυτών και στα συναισθήματα που απορρέουν από αυτές. Εκτός όμως από τα αισθητά φαινόμενα, υπάρχουν και τα άδηλα, τα ανεπαίσθητα δηλαδή, που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Για να ερμηνεύσουμε τα άδηλα, ξεκινούμε με τις εξής παραδοχές:

1) Δεν μπορούμε από την ανυπαρξία (το μη ον) να παράγουμε κάτι το υπαρκτό (το ον). Το ον προϋπάρχει πάντα, έστω και σε πρόδρομη μορφή(σπόρος). Κατ’ αναλογία, το ον δεν μπορεί να αφανιστεί και να περιέλθει στην κατάσταση του μη όντος

Όσο για την κίνηση των ουρανίων σωμάτων, καθώς και την έκλειψη, την ανατολή, τη δύση, δεν πρέπει να νομίζουμε ότι ελέγχονται από κάποιον θεό, ο οποίος διαφοροποιεί κάθε φορά τις κινήσεις ανάλογα με τις διαθέσεις του. Διότι κάτι παρόμοιο θα ταίριαζε σε άνθρωπο και μάλιστα κυκλοθυμικό, φοβικό και ανασφαλή και όχι σε ένα άφθαρτο και μακάριο ον, όπως είναι ο θεός. Μπορούμε συνεπώς να δεχτούμε ότι η κινήσεις των πλανητών πραγματοποιούνται με θαυμαστή ακρίβεια, υπό τον έλεγχο ενός συμπαντικού νου, είναι όμως προκαθορισμένες και επαναλαμβανόμενες και δεν μεταβάλλονται ανάλογα με την οργή ή την ευμένεια κάποιου θεού. Χάνουμε τη σοβαρότητα και τη σεμνότητα όταν ισχυριζόμαστε ότι οι πλανητικές κινήσεις εξαρτώνται από μια στιγμιαία οργή ή φόβο ή οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο πάθος. Αντί με την γνώση να εξαλείψουμε τον ανθρώπινο φόβο, με τέτοιες δοξασίες τον υποθάλπουμε, νιώθοντας ότι είμαστε έρμαια κάποιας οργισμένης αντίδρασης θεού, που θα εκφραστεί με διατάραξη της πλανητικής κίνησης. Την συμπαντική ισορροπία τίποτα δεν μπορεί να εκβιάσει ή να ανατρέψει. Και φτάνοντας με τη βοήθεια των φυσικών επιστημών στο συμπέρασμα αυτό, χαρίζουμε στην ψυχή μας μακαριότητα και αταραξία. Διότι εκεί έγκειται ο σκοπός της μελέτης των φυσικών φαινομένων, να απαλλαγούμε από προλήψεις, φόβους και 

δεισιδαιμονίες, που διαταράσσουν την ψυχική μας γαλήνη.

Επομένως, το να αναλύσουμε σε υψηλό βαθμό τις αιτίες της κίνησης των πλανητών, δεν εξυπηρετεί σε τίποτα, αν δεν γίνουμε κοινωνοί, με τη βαθύτερη έννοια, της συμπαντικής μακαριότητας. Μόνο όταν καταφέρουμε να δούμε τον εαυτό μας σαν ένα απειροελάχιστο τμήμα της θεϊκής συμπαντικής αρμονίας, σαν μέρος του ολικού σεμνώματος, θα λάβει και η δική μας ψυχή το μερίδιο της, από τη μακαριότητα και αφθαρσία του σύμπαντος. Σε αντίθετη περίπτωση, οποιαδήποτε ερμηνεία, είτε απλή, είτε πολύπλοκη, επιπρόσθετο άγχος φέρνει στην ψυχή, παρά γαλήνη.

Διαχειριστης: Τι αναλυση να κανω στα παραπανω αφου τα λεει τοσα απλα ο Φιλοσοφος

κατα αρχην ηθελα να πω οτι ο Επικουρος ηταν μυστης Καβειριων μυστηριων 

γνωριζε πολλα αλλα δεν τα λεει ολα πως αλλωστε αφου ειχε δωσει ορκο 

αλλα ηθελα να πω οτι στην Αρχαιοτητα γνωριζαν πολυ περισσοτερα πραγματα ακομη και απο την εποχη μας 

ο μεσαιωνας εφερε τον κοσμο πολυ πισω χαθηκαν αιωνες γνωσης και μαθησης 

θα ηθελα να σταθω στα αδηλα 

δεν μπορουμε απο την ανυπαρξια να παραγουμε κατι το υπαρκτο 

αυτο ειναι το σημαντικο 

στο τελος λεει για την γαληνη και μακαριοτητα αρμονια 

ολα αυτα επειδη ειμαστε ενα ελαχιστο στο συμπαν που ειναι απεραντο 

να το κατονοησουμε σαν μερος του συμπαντος

 να απαλλαγούμε από προλήψεις, φόβους και δεισιδαιμονίες, που διαταράσσουν την ψυχική μας γαλήνη.

θα ηθελα να πω την μεγαλη σχεση που ειχε ο Φιλοσοφος με τους Πυθαγορειους 

υπηρξε μια διαφορα με τους πλατωνικους σε καποια σημεια 

αλλα να μην ξεχναμε οτι απο την Ακαδημια Πλατωνα βγηκαν σπουδαιοι επιστημονες

η Ακαδημια εκλεισε τελευταια το 530 μχ τοτε αρχισε ο Μεσαιωνας 

δεν εχω να προσθεσω τιποτε αλλο 

ο Επικουρος βοηθησε παρα πολυ στον Διαφωτισμο της Ευρωπης 

στην Ελλαδα εγινε γνωστος τον περασμενο αιωνα 

οχι σε δεισιδαιμονιες και προληψεις

ερρωσθε και ευδαιμονειτε