Δεν είναι, οι θεοί, όπως τους πιστεύει ο πολύς κόσμος

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

Ἐπιστολὴ πρὸς Μενοικέα

 Τα πράγματα, που συνεχώς σου συνιστούσα, να τα πράττεις και να τα στοχάζεσαι ξεχωρίζοντάς τα ως θεμελιώδεις αρχές της ευτυχισμένης ζωής. Πρώτ᾽ απ᾽ όλα, πιστεύοντας ότι ο θεός είναι ον ζωντανό, αθάνατο και ευτυχισμένο, σύμφωνα με την παράσταση του θεού που έχει αποτυπωθεί στον νου των ανθρώπων, να μην αποδίδεις σ᾽ αυτόν τίποτε ξένο προς την αφθαρσία του, τίποτε αταίριαστο στη μακαριότητά του· απεναντίας, να πιστεύεις γι᾽ αυτόν οτιδήποτε είναι ικανό να διαφυλάξει τη μακαριότητά του, τη διαπλεγμένη με αθανασία. Οι θεοί υπάρχουν· πρόδηλη είναι η γνώση γι᾽ αυτούς. Ωστόσο δεν είναι, οι θεοί, όπως τους πιστεύει ο πολύς κόσμος· γιατί δεν υπάρχει λογική συνοχή σε όσα πρεσβεύει ο πολύς κόσμος γι᾽ αυτούς. Και ασεβής δεν είναι όποιος αρνείται τους θεούς των πολλών ανθρώπων αλλά όποιος [124] αποδίδει στους θεούς όσα οι πολλοί πιστεύουν γι᾽ αυτούς. Γιατί δεν είναι στέρεες παραστάσεις όσα οι πολλοί λένε για τους θεούς αλλά εικασίες δίχως αλήθεια -ότι δηλαδή οι μεγαλύτερες συμφορές και τα μεγαλύτερα ωφελήματα προέρχονται από τους θεούς. Γιατί οι άνθρωποι, εξοικειωμένοι πέρα για πέρα με τις δικές τους αρετές, αποδέχονται μόνο τους όμοιούς τους, θεωρώντας ξένο ό,τι δεν είναι τέτοιας υφής.

Ως ύψιστο αγαθό θεωρεί ο Επίκουρος στην Επιστολή προς Μενοικέα την "ηδονή", με την οποία δεν εννοεί όμως τις επιμέρους απολαύσεις, αλλά την κατάσταση της ευδαιμονίας που πηγάζει από την ἀταραξίαν της ψυχής, όταν αυτή έχει απελευθερωθεί από κάθε πόνο και κάθε φόβο: "Όταν λοιπόν υποστηρίζουμε ότι ο τελικός σκοπός είναι η ηδονή, δεν εννοούμε τις ηδονές των ασώτων κι αυτές που συνίστανται στην αισθησιακή απόλαυση, όπως ορισμένοι νομίζουν [...], αλλά εννοούμε το να μην έχει κανείς σωματικό πόνο και ταραχή ψυχική". Για να το επιτύχει αυτό κανείς, πρέπει να αρκείται στις αναγκαίες απολαύσεις, που ικανοποιούνται εύκολα (οι μη αναγκαίες, λέει ο Επίκουρος, δεν αυξάνουν την ηδονή), και να απέχει από τη δραστήρια κοινωνική και πολιτική ζωή (λάθε βιώσας = ζήσε απαρατήρητος).

Διαχειριστης : Δεν ειναι οι γνωσεις τοσο μεγαλες για να σχολιασω τον ΕΠΙΚΟΥΡΟ
αλλα πριν συνεχισω θα ηθελα να πω οτι στον Μεσαιωνα τον αφορισαν 

αν ειναι δυνατον 2000 ετη απο τον θανατον του

επειδη μιλουσε για την ηδονη την αρετη της φιλοσοφιας 

στην σχολη του ειχε ανδρες και γυναικες και δουλους-ες 

ηταν μυστης καβειριων μυστηριων 

ο φοβος και ο τρομος της αρρωστημενης θεοκρατιας των αγαμων καλογερων του ου μοιχευσουν οι παρα φυση ημαρτον 

και η Ακαδημια Πλατωνα ειχε γυναικες 

πρωτοπορια που πρωτος διδαξε ο Πυθαγορας 

οσο για τους Θεους δεν θα σχολιασω τα λεει ολα 

και στην εποχη μας δεν εχουν αλλαξει πολλα παραγματα

ειπαμε αλλο Δελφοι Ελευσινια  και καβειρια μυστηρια 

και αλλο η αρρωστημενη θεοκρατια 

λεει οτι στην ζωη πρεπει να περνας απαρατηρητος και οχι στην πολιτικη οταν υπαρχει παρακμη 

θα ηθελα να πω πολλοι επικουρειοι εγιναν αριστοι πολιτικοι και δεν ειναι των ακρων

θα ηθελα να προσθεσω οτι ο Επικουρος δεν ηταν Αθεος υπο την εννοια των παπαδων 

θελει να πει συν Αθηνα και χειρα κινει δεν μπορει να τα περιμενεις ολα απο τους θεους 

στην ουσια θελει να πει αλλο ειναι γνωση και μαθηση και αλλο θρησκεια 

φιλοσοφια και θρησκεια ειναι οι αντιπερες οχθες 

ο μεσαιωνας εφερε τον κοσμο πολλα χρονια πισω

σημερα υπαρχει παιδεια και στην Ελλαδα 

το τελευταιο οχυρο της αρρωστημενης θεοκρατιας πεφτει και στην Ελλαδα

διαχωρισμο Κρατους εκκλησιας 

ερρωσθε και ευδαιμονειτε