Δεν πρέπει να ζούμε για να καταναλώνουμε

Με αυτό το ορμητικό πνεύμα μίλησε στην κατάμεστη αίθουσα του Γαλλικού Ινστιτούτου ο γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Ζιλ Λιποβετσκί.
Οι κοινωνίες της εποχής μας πάσχουν, παρά την κρίση ή και εξαιτίας της, από το φαινόμενο της υπερκατανάλωσης, που αποτελεί μια φρενίτιδα μέσω της οποίας προσπαθούμε να ξεχάσουμε την απολίθωση της καθημερινής μας ζωής. Με αυτό το ορμητικό πνεύμα μίλησε χθες στην κατάμεστη αίθουσα του Γαλλικού Ινστιτούτου ο γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Ζιλ Λιποβετσκί, προσκεκλημένος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η κοινωνία της κατανάλωσης, ξεκίνησε τη διάλεξή του ο Ζ. Λιποβετσκί, αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ και την Ευρώπη μεταξύ 1950 και 1980 και είχε ως έμβλημά της το τρίπτυχο αυτοκίνητο-τηλεόραση-ηλεκτρικές συσκευές.

Ήταν μια κοινωνία η οποία ανέδειξε την κουλτούρα του ηδονισμού και έθεσε τις βάσεις για τη διεκδίκηση της ατομικής ευτυχίας στο πλαίσιο του οικογενειακού βίου. Η υπερκαταναλωτική κοινωνία η οποία τη διαδέχτηκε μετά το 1980 και η οποία είναι η κοινωνία της εποχής μας, οδήγησε τη λογική του ατομικισμού στα όριά της. Η κοινωνία αυτή κατάργησε τους ταξικούς διαχωρισμούς της κατανάλωσης (την περίοδο κατά την οποία κάθε τάξη ντυνόταν, έτρωγε και διασκέδαζε με τον δικό της τρόπο) και επέβαλε στους πάντες να αγοράζουν τα πάντα. Μολονότι οι οικονομικές ανισότητες αυξήθηκαν, με την έλευση της κρίσης να τις κάνει ακόμα πιο κραυγαλέες, φτάσαμε στο σημείο οι πλούσιοι να αναζητούν τα φτηνά και οι φτωχοί να καταναλώνουν τις ακριβές μάρκες, περικόπτοντας τις υπόλοιπες δαπάνες τους προκειμένου να γίνουν κάτοχοι όλων εκείνων που αντικειμενικά δεν είναι σε θέση να αγοράσουν.

Η κοινωνία της υπερκατανάλωσης, τόνισε ο Ζ. Λιποβετσκί, επιτρέπει σε όλους την πρόσβαση στα καταναλωτικά προϊόντα. Σήμερα δεν αγοράζουμε για να ξεχωρίσουμε, αλλά για να παίξουμε και να επικοινωνήσουμε. Η κατανάλωσή μας έχει γίνει βιωματική και συναισθηματική. Δεν διακρίνουμε μεταξύ αντικειμένων, αγοράζουμε εμπειρίες: ταξίδια, τουριστικά θεάματα, μουσική και όλων των ειδών τις διασκεδάσεις. Το άτομο έχει στραφεί εξ ολοκλήρου στον εαυτό του, παλεύοντας να απωθήσει το κενό που έχει εγκατασταθεί στο κέντρο της καθημερινής του ζωής ύστερα από την κατάρρευση των συλλογικών κανόνων οι οποίοι του εξασφάλιζαν ένα σταθερό αίσθημα ασφάλειας.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Αυξάνουν οι ανάγκες μας χωρίς να αυξάνουν τα χρήματά μας και αδυνατούμε να κατακτήσουμε την ευτυχία, ιδίως σε συνθήκες κρίσης, αφού το υλικό ευ ζην δεν είναι ικανό να εγγυηθεί το οποιοδήποτε ζωτικό νόημα. Και μπορεί να μη χρειάζεται να καταδικάσουμε συλλήβδην την κατανάλωση, που μας άνοιξε ένα παράθυρο στον κόσμο, δεν οφείλουμε, όμως, από την άλλη πλευρά, να ζούμε για να καταναλώνουμε. Γιατί ευτυχία σημαίνει έναν πραγματικό σκοπό: το να είσαι σε θέση να αγαπάς κάτι.

Δαναος: τα ιδια περιπου ειπε και ο Δασκαλος Λιαντινης...

η Κριση ειναι μεγαλη...αφησαν τα πραγματα να εξελιχθουν...δεν φταινε μονο οι Πολιτικοι..ολοι μας φταιμε...ουτε τωρα ...μπορει να ζουμε εις βαρος των μελλοντικων γενεων της Ελλαδας..

φυσικα πολλα θα εξαρτηθουν..απο το Κρατος..να ακολουθησει την Ευρωπη διαχωρισμος Κρατους Εκκλησιας...και νομιμοτητα στα λιβανια οπως στην Ολλανδια...μηδεν χρεος...

και παμε παρακατω...στην εξεργεση στην Τουρκια...ηταν αναμενομενη...

μαλον ομως ...παει για στρατιωτικο νομο..και ακολουθως ..θα ελθει η Δημοκρατια και το κοσμικο Κρατος..το μονο κακο ...ειναι οι ακτιβιστες...

οι μισθοφοροι...οπου φασαρια η μαγδαλω πρωτη...απο οτι ειδα στα διαφορα βιντεο...μαυρα ρουχα κουκουλες  κατι σαν εθνικιστες-ισλαμιστες..οπως οι δικοι μας ..εθνικιστες-θεουσοι...

αν ο στοχος ειναι ο στρατιωτικος νομος..στην Τουρκια μαλον τα καταφεραν..αξιος ο μισθος τους...δεν γνωριζω τι επιπτωσεις θα εχει για την Ελλαδα...

τελος στα δικα μας...δεν νομιζω να γινουν τα ιδια στην Ελλαδα...

εδω ειναι αλλιως τα πραγματα...

μπορει οι μειοψηφικες ομαδες των εθνικιστων να θελουν χουντα...

ματαιοπονουν ομως ...η πλανη δεν περασε...

παρατηρησα στην Μυκονο..εναν πρωην διεφθαρμενο δημοσιο υπαλληλο..με σχεσεις με την πολεοδομια .και με το οικονομικο σκανδαλο στον Δημο Μυκονου ανηκει στην αντιπολιτευση ...

να παιζει τον ρολο του καθοδηγητη..σε ψυχοπαθεις και τραμπουκους των εθνικιστων...ματαιοπονει..συντομα θα παει στην δικαιοσυνη..

τελος παντων....για να μην κρατησει πολυ...η κριση...γιατι ..αλλιως θα παει μακρια...

διαχωρισμο Κρατους εκκλησιας..και νομιμοτητα στα λιβανια οπως στην Ολλανδια...αλλες μαγικες λυσεις δεν υπαρχουν...

ομονοια ενοτητα...ομοψυχια...