"γιατί η διαφορά η τρομερή εστάθηκε ότι οι ποιητές, που μοιάζαν την αλήθεια, είπανε ψέματα. Εγώ όμως, που μοιάζει με τα ψέματα, έζησα την αλήθεια"

Δημητριος Λιαντινης


"γιατί η διαφορά η τρομερή εστάθηκε ότι οι ποιητές, που μοιάζαν την αλήθεια, 

είπανε ψέματα. Εγώ όμως, που μοιάζει με τα ψέματα, έζησα την αλήθεια"

  

"Χάσμα Σεισμού - Ο φιλοσοφικός Σολωμός"  

 Είναι λάθος και κρίμα να εξαντλιέται το ασύνορο της τραγικής αγωνίας του Σολωμού στα σύνορα του γλωσσικού του αγώνα. Πρόσθετη απόδειξη ότι ο Σολωμός συμπτωματικά ανήκει στην τριάδα των εξορίστων είναι η απόλυτη διάκρισή του από τους δύο άλλους, όσον αφορά στη σχέση και των τριών με την Ελλάδα σαν τόπο κατοικίας και με το δημοτικό τραγούδι σαν πηγή ευφορίας. Ούτε ο Κάλβος ούτε ο Καβάφης έχουν ομολογίες στην Τράπεζα της δημοτικής παράδοσης. Και αναφορικά με τον τόπο διαβίωσης ο Κάλβος έζησε το πέμπτον του αιώνος πρώτα και το έκτον ύστερα σε ξένη γη, ενώ ο Καβάφης επισκέφτηκε την Αττική σαν τους ιάπωνες τουρίστες. Ο Σολωμός όμως από τότε που εγύρισε στην Ελλάδα – και εγύρισε έφηβος ακόμη – έρριξε άγκυρα «στα σκεπά», και δεν άφηκε το χώμα του περισσότερο απ’ ότι άφηκε ο Σωκράτης την παλαίστρα και την αγορά:

                        αλλ’ ελάττω εξ αυτής απεδήμησας ή οι χωλοί τε και

                        τυφλοί και οι άλλοι ανάπηροι.

Η αιτία που εσύντριψε το Σολωμό ήταν η ίδια δύναμη, που ποτέ δεν τον άφηκε να επισκεφθεί την Αττική και την άλλη Ελλάδα. Η τρομάρα του να προσκυνήσει την Αθήνα ήταν όση και η λαχτάρα του να μείνει στην Κέρκυρα. Που σημαίνει ότι ποτέ δεν επήγε και ποτέ δεν έφυγε από την Ελλάδα. Αλλά πού έμεινε τότε; Στην άβολη Μονή της τραγωδίας του. Στο χάσμα του σεισμού που αγωνίστηκε να αποκαλύψει.

            Η τραγική αίσθηση που ξεχύθηκε από τα ολοκαυτώματα της στεριάς και του πελάγου και εντύπωσε τη συνείδηση της ζωής σε στήλη πυρός, θα αναμειχθεί με τη ρομαντική ομίχλη της απάτης και της μαλάκυνσης, που γέννησε η αβασάνιστη υπερβολή του πνεύματος της Ευρώπης, και θα οδηγήσει τον ποιητή στην πόλωση. Αυτή η εμπλοκή κυρίως, και με τη συμπαράσταση άλλων δευτερευόντων αιτίων, θα συντρέξει βάναυσα την ταραχή της βιοτικής συνοχής του και το διασκορπισμό των ποιητικών του μελών. Εδώ τίθεται για το μελετητή ένα πρόβλημα ορίων, που αποτελεί τη φλεγόμενη βάτο των σολωμικών σπουδών. Την έρευνά του, όσο βαστάν οι δυνάμεις μας, θα την επιχειρήσουμε στην αισθητική του.

            Ο βυρωνικός ρομαντισμός εκέντρισε την έμπνευσή του στην τραγική περιπέτεια του Λάμπρου. Το ρομαντικό πνεύμα όμως εξώθησε τη λυρική του ορμή σε μια άγονη αγωνία και οδήγησε ολόκληρη τη σύλληψη στη βέβαιη ενέδρα του τενάγους. Στο Λάμπρο ενώ ο μύθος εβασίστηκε σε μια τραγική αντίληψη σοφόκλειας οικονομίας, η δράση ακολούθησε την τεχνική της βυρωνικής υπερβολής. Η αμετρία του δαιμονικού οίστρου θανάτωσε το έμβρυο της έλλογης μετριότητας. Στην ουσία πρόκειται για την ίδια αιτία, που οδήγησε στον πρόωρο θάνατο τον ερωτικό καρπό του ρομαντικού Faust και της κλασσικής Ελένης. Η επανειλημμένη ομολογία του Σολωμού ότι

                        Ο Λάμπρος θα μείνη απόσπασμα,

Δαναος : Ο Πλατωνας απεριπτε την ποιηση...ετσι και ο Λιαντινης ..ηταν κατα της 

ποιησης αλλα ξεχωριζε τον Σολωμο τον Καλβο και τον Καβαφη 

οι οποιοι εγραψαν για την Φιλοσοφια μεσα απο την ποιηση ...

προσωπικα ουτε εγω αποριπτω την ποιηση...και ο Πλατωνας ηταν Πυθαγορειος 

ο Πλατωνας απεριπτε την ποιηση...για λογους φιλοσοφικους ...

δεν ειχε αδικο ...εν μερη...για την αρετη της Φιλοσοφιας...

Φιλοσοφος ο Πυθαγορας ηταν αυτος που βαλε τα θεμελια της μουσικης και της 

ποιησης....οπως και των μαθηματικων..

μηδεις αγεωμετρητος εισιτω..

ετσι εγραφαν εξω απο τις σχολες τους ο Πυθαγορας καιο Πλατων..

ο Σολωμος και ο Καλβος το γνωριζαν...ο Καβαφης εγραφε περισσοτερο 

Φιλοσοφια παρα ποιηση...απο τα ποιητικα εργα του Καβαφη πολλοι τα αντεγραψαν 

και εγραψαν μουσικη και στιχους ...

οπως αποχαιρετα την Αλεξανδρεια που χανεις...

τελος παντων ο Λιαντινης ηταν αριστος και στα μαθηματικα...

οπως ολοι οι μεγαλοι φιλοσοφοι ελεγε οτι εζησε τεσσερις ζωες...

το ιδιο ελεγε ο Πυθαγορας ..ο Εμπεδοκλης...ο Σωκρατης ..ο Πλατωνας...

τεσσερεις ζωες εζησα ειπε στην μανα του ...πριν πεθανει...ο Λιαντινης...

ειχε φροντισει να στεφανωθουν οι ανδριαντες του Λεωνιδα στην Σπαρτη 

και του Σολωμου στην Κερκυρα την ημερα που εξαφανιστηκε...

το μυστικο το γνωριζε μονο ο εξαδελφος του Αντωναρος ...

δεν εχω να προσθεσω τιποτε αλλο...το μερος που ηταν το βρηκαν το 2005 

στον Ταυγετο..κοντα στο καταφυγιο...

ο Λιαντινης εζησε την αληθεια της φιλοσοφιας...οσο κανεις αλλος ...

εγραψε πολλα εργα το καλυτερο ηταν το Γκεμμα...

αγαπησε την Ελλαδα οσο κανεις αλλος ...ηταν πανανθρωπινος...

Ευρωπαιστης...πονουσε την Ελλαδα...εβλεπε τις αντιπερες οχθες ...φιλοσοφια ...

θρησκεια...λατρης του αρχαιου πνευματος...

τον πληγωνε η αμαθεια που υπαρχει στην Ελλαδα δεν την αντεχε...

οι φοιτητες του..τον λατρευαν...και σημερα πολλοι-ες τον λατρευουν...

για οσα εχει πει..γραψει...ηταν φωτεινο πνευμα ...

ελπιζω η πολιτεια συντομα να τον τιμησει οπως πρεπει...

ηταν ενας μεγαλος φιλοσοφος...και το εργο που αφησε μεγαλο και βαρυ ..

η Ιστορια ...θα τον βαλει διπλα στον Κοραη...στους Δασκαλoυς 

του γενους των Ελληνων-δων