Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Βοριάς κι ο Ήλιος


Αλληγοριες Αισωπος
Ο Βοριάς κι ο Ήλιος
Μια φορά, ο Ήλιος κι ο Βοριάς έπιασαν μια μεγάλη συζήτηση για το ποιος από τους δυο ήταν ο δυνατότερος.
- Εγώ, έλεγε ο Ήλιος.
- Όχι, εγώ, έλεγε ο Βοριάς.
Κι είχαν τόσο πείσμα, ώστε κανένας τους δεν υποχωρούσε μπροστά στον άλλον.
Έτσι όμως, δεν έβγαινε συμπέρασμα, ούτε θα 'βγαινε ποτέ, τόσο πεισματάρηδες που ήταν κι οι δυο τους.
- Σου προτείνω ένα στοίχημα! είπε τέλος ο Βοριάς.
- Τι στοίχημα; ρώτησε ο Ήλιος.
- Να διαλέξουμε στην τύχη έναν άνθρωπο κι όποιος από τους δυο μας καταφέρει και τον γδύσει, εκείνος θα 'ναι ο δυνατότερος .
- Το δέχομαι το στοίχημα! είπε ο Ήλιος.
Σε λίγο, φάνηκε στον κάμπο ένας άνθρωπος, που πήγαινε ολομόναχος.
Άρχισε τότε, ο Βοριάς, να φυσάει δυνατά.

Ο διαβάτης έσκυψε το κεφάλι του και σταύρωσε τα χέρια του, πάνω στο στήθος, για να προφυλαχτεί από τον αέρα.
Ο Βοριάς φύσηξε πιο δυνατά κι ο διαβάτης, κούμπωσε το ρούχο του κι επειδή ο Βοριάς δυνάμωνε το φύσημά του, ο καημένος ο άνθρωπος έβγαλε μια μάλλινη κουβέρτα, που την κουβαλούσε σ' ένα σακί, και τυλίχτηκε μ' αυτήν, για να μην ξεπαγιάσει.
Όσο πιο δυνατά φυσούσε ο Βοριάς, τόσο πιο σφιχτά τυλιγότανε στην κουβέρτα του ο διαβάτης.
Στο τέλος, ο Βοριάς βαρέθηκε κι έπαψε να φυσάει. Γύρισε στον Ήλιο και του είπε:
- Η σειρά σου τώρα να δοκιμάσεις να τον γδύσεις.
Ο Ήλιος πρόβαλε στον ουρανό, μόλις σταμάτησε να φυσάει ο Βοριάς, κι αμέσως ο διαβάτης έβγαλε από πάνω του την κουβέρτα και την έβαλε στο σακί.
Δυνάμωσε τη λάμψη του ο Ήλιος κι ο διαβάτης ξεκούμπωσε το ρούχο του.
Αλλά ο Ήλιος δυνάμωνε όλο και πιο πολύ τη λάμψη του κι ο διαβάτης, που είχε αρχίσει να ιδρώνει, άρχισε να βγάζει ένα-ένα τα ρούχα του, ώσπου, στο τέλος απόμεινε ολόγυμνος και κοιτούσε δεξιά κι αριστερά, μήπως δει κανένα δέντρο για να πάει να ξαπλώσει στον ίσκιο του.

Επειδή όμως δεν έβρισκε δέντρο, έπεσε στο ποτάμι, που περνούσε εκεί κοντά κι έμεινε στο νερό, ώσπου ο Ήλιος, σιγά-σιγά, λιγόστεψε τη λάμψη του.

- Εσύ είσαι ο δυνατότερος! παραδέχτηκε ο Βοριάς, αποχαιρετώντας τον Ήλιο

Διαχειριστης : Ο Αισωπος ειναι διαχρονικος 
θα προσπαθησω να κανω την δικη μου αλληγορια κατα το δυνατον 

θα μιλησω για τις αντιπερες οχθες  που ειναι η φιλοσοφια και η θρησκεια 

εδω μιλαμε για τον Ηλιο το φως και το σκοτος 

ο Αισωπος μιλαει για τον βορια 
καπως ετσι ειναι και η θρησκεια ενας αερας 

η ανθρωποτητα εζησε εναν μεσαιωνα και η φιλοσοφια οπως και η Ελλαδα τον μεσαιωνα τον πληρωσε ακριβα 

περασε αλλα τα σημαδια του τα αφησε 
στην Ελλαδα του σημερα η αρωστημενη θεοκρατια το παρακρατος υπαρχει ακομα το τελευταιο οχυρο στην Ευρωπη 
συντομα η Ελλαδα θα ακολουθησει την Ευρωπη και θα γινει ο διαχωρισμος κρατους εκκλησιας 

διαβασα στις ειδησεις οτι ο υπουργος παδειας θα επισκεφθει τον αρχικαλογερο για θεματα παιδειας που αλλου στον κοσμο 
πουθενα 

η  σημερινη κυβερνηση η θλιβερη παρενθεση σε λιγο θα αποτελει παρελθον 


Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Συμμαχία λύκων και σκυλιών


Αλληγοριες Αισωπου
Συμμαχία λύκων και σκυλιών
Οι λύκοι κάποτε είπαν στα σκυλιά:
- Τι λόγο έχουμε να μαλώνουμε αδιάκοπα; Μοιάζουμε τόσο, που μπορούμε θαυμάσια να μονιάσουμε πια σαν αδέρφια. Στο μόνο που διαφέρουμε, είναι στη γνώμη. Σ’ εμάς αρέσει η ελεύθερη ζωή, ενώ εσείς είστε δούλοι των ανθρώπων. Κάθεστε να σας δέρνουν και να σας δένουν με το λουρί και σεις τους φυλάτε τα πρόβατα και τους γλείφετε τα χέρια. Ύστερα αυτοί, για το ευχαριστώ, σας πετούν τα κόκαλα που δεν μπορούνε να φάνε οι ίδιοι. Αν, λοιπόν, θελήσετε ν’ αλλάξετε γνώμη, παραδώστε μας τα κοπάδια. Θα τα ‘χουμε συντροφικά και θα τρώμε ώσπου να χορτάσουμε.
Οι σκύλοι παραδέχτηκαν πως όλ’ αυτά ήταν πολύ σωστά. Παράδωκαν λοιπόν τη στάνη στους λύκους, και περίμεναν. Οι λύκοι όμως, όταν βρέθηκαν στη στάνη, πρώτα τα σκυλιά σκότωσαν, για να τρώνε τα πρόβατα ανεμπόδιστοι.

Διαχειριστης : Θα κανω την δικη μου αλληγορια 
οπως και να το κανεις ο Αισωπος ειναι διαχρονικος 

ο λαος λεει βαλανε τους λυκους να φυλανε τα προβατα

καπως ετσι η στανη κινδυνευει και απο λυκους αλλα και απο τους φυλακες σκυλια 

αν πουμε οτι η στανη ειναι το κρατος και οι φυλακες που εχουν σκοπο να φυλανε το Κρατος 

και δεν υπακουουν στους νομους και αφησουν τους λυκους να μπουν στην στανη 

τους πρωτους που θα φανε ειναι οι φυλακες 

αυτη η παραξενη συμμαχια λυκων και σκυλιων 
αν δεν προσεχθει απο τους υπευθυνους τοτε θα δουμε καταστροφη 

η Ιστορια εχει επαναληψεις αν μας πανε στο 1922 ειναι σιγουρο οτι θα γινει καταστροφη

μια αρρωστημενη θεοκρατια  και διεφθαρμενους κρατικοδιαιτους συνδικαλιστες 
 μαζι με τυχοδιωκτες κανουν οτι μπορουν για την καταστροφη 

δεν νομιζω οτι θα τα καταφερουν 
εχουν ληφθει μετρα 

ο τσοπανης εχει παρει μετρα 

δεν ειναι δυνατον το κρατος να πληρωνει εκλογικα επιδοματα στους δημοσιους υπαλληλους 

ετσι μαζι και με αυτο ηρθε η χρεοκοπια 

πολυ γρηγορα αυτη η συμμαχια λυκων και σκυλιων θα παρει τελος 
δεν υπαρχει τοπος για αυτους ου-τοπος ουτοπια 

δεν μπορουν να εφαρμοσουν μετρα που δεν πιστευουν 
ουτε το Κρατος μπορει να πληρωνει παρακρατικους 

ετσι εγινε η Ελλαδα ενα διεφθαρμενο Κρατος 

ολα εχουν ενα τελος το οποιον ειναι και πολυ κοντα  

Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2015

Ουτοπία....... ου-τοπος.....



Ουτοπία

ουτοπία < λόγιο ενδογενές δάνειο: νεολατινική utopia < αρχαία ελληνική οὐ + τόπος
Το αρνητικό μόριο οὐ [1]χρησιμοποιείται όταν ο ομιλητής αρνείται ένα γεγονός ή έναν ισχυρισμό.
Το αρσενικό ουσιαστικό τόπος ορίζει ένα μέρος, έναν χώρο.
Είναι όρος δανεισμένος από το ομότιτλο βιβλίο του Τόμας Μορ (Thomas More) που εκδόθηκε το 1518, και περιγράφει μία φανταστική κοινωνία σε ένα νησί του Ατλαντικού Ωκεανού που διαθέτει ένα φαινομενικά τέλειο κοινωνικό, πολιτικό και νομικό σύστημα. Χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τόσο τις συνειδητές κοινότητες που επιχείρησαν να δημιουργήσουν μια ιδανική κοινωνία, όσο και για τις φανταστικές κοινωνίες που περιγράφονται στη λογοτεχνία.
Με τον όρο/έννοια ουτοπία εννοούμε, τον ιδανικό τόπο ή τις ιδανικές καταστάσεις που δεν υπάρχουν πουθενά (Γι αυτόν τον λόγο ο Μορ χρησιμοποίησε στην λέξη το αρνητικό μόριο ού) και είναι αδύνατον ή πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν.
Με την έννοια αυτή τόσο η Ατλαντίδα του Πλάτωνα όσο και η κομμουνιστική κοινωνία του Καρλ Μαρξ αποτελούν ουτοπίες.
Ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί στη φιλοσοφία, την τέχνη, τη λογοτεχνία, την αρχιτεκτονική αλλά και την πολιτική για να περιγράψει ιδανικές καταστάσεις που είναι αδύνατον ή πολύ δύσκολο να υλοποιηθούν. Αν και οι προσεγγίσεις μπορεί να έχουν οικονομική, αισθητική, πολιτική ή κοινωνική βάση, πάντα η ουτοπία συνδέεται έντονα με μια αισιόδοξη, ιδεαλιστική, σχεδόν αδύνατη τελειότητα. Εναλλακτικά, για να περιγραφεί μία τέτοια επιθυμητή, ιδανική κοινωνία αλλά ως εφικτός και όχι ως αδύνατος στόχος, έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος ευτοπία. Αντίθετα, για μία φανταστική κοινωνία απόλυτης δυστυχίας χρησιμοποιείται ο αρνητικά φορτισμένος όρος δυστοπία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ουτοπία θεωρούνταν για τους δούλους η ελεύθερη αγορά του καπιταλισμού, όπως σήμερα ο κομμουνισμόςθεωρείται ουτοπία για τους ζώντες εν καπιταλισμώ. Αντίστοιχα, ουτοπία θεωρούνταν από τις γυναίκες η ψήφος και η ισότητα των δύο φύλων, κοινωνικά και πολιτικά.

Διαχειριστης : Ειναι η ποιο καταλληλη λεξη ου τοπος
καποια πραγματα μονο στην Ελλαδα μπορει να συμβουν δεν μπορει να συμβουν αλλου ου-τοπος
δεν θα κανω αναλυση δεν θα ηταν χρησιμο δεν μιλαμε για μια φανταστικη κοινωνια σε καποιο νησι με το ιδανικο συστημα
μιλαμε για την Ελλαδα την κοιτιδα της Δημοκρατιας και του πολιτισμου 
μιλαμε για μια θλιβερη παρενθεση εθνικιστων που ειναι κατα λαθος στην εξουσια 
ζουμε μια εποχη πολιτικης παρακμης και οικονομικης κρισης που δεν γνωριζω που θα καταληξει
η νεα θλιβερη Κυβερνηση ειναι μιας εβδομαδας και μιας χρησης 
η αρχη εγινε εκαναν υποργο ενα ατομο που καταφερθηκε κατα των Εβραιων 
η ζημια για τον τουρισμο και για τις διεθνες σχεσεις της Ελλαδας 
ειναι μεγαλη 
πιστευω αυριο κιολας θα τον διωξουν τον υπουργο της μιας ημερας δεν νομιζω οτι δεν το γνωριζαν 
καπου τα αστεια πρεπει να παρουν τελος 
και η θλιβερη παρενθεση σε λιγο θα αποτελει παρελθον 
στην Δημοκρατια δεν υπαρχουν αδιεξοδα
το ευχαριστο ειναι οτι η δημοκρατικη συμπαραταξη με την Γεννηματα ειναι στο προσκηνιο
ουτοπιες αλλου οχι στην Ελλαδα 
τα φαινομενα φασισμου πρεπει να παρουν τελος  

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Πώς το κράτος καταδυναστεύει τον εκσυγχρονισμό - γνώμες - Το Βήμα Online

Πώς το κράτος καταδυναστεύει τον εκσυγχρονισμό - γνώμες - Το Βήμα Online





Πελατειακές σχέσεις
Η άνιση ανάπτυξη του κράτους και της κοινωνίας ­ υπερτροφικό το πρώτο, ατελώς διαφοροποιημένη, υποτελής και εξαρτημένη η δεύτερη ­ είναι φαινόμενο που εξηγεί εν τέλει και τα χαμηλά επίπεδα συνολικής αποτελεσματικότητας της κρατικής (πολιτικής) διείσδυσης και παρέμβασης στη διαμόρφωση και στη συνολική εξέλιξη της νεοελληνικής κοινωνίας. Ετσι το κράτος και η πολιτική, παρά την έκταση και τον όγκο της παρέμβασής τους, ποτέ δεν μπόρεσαν να κινητοποιήσουν με τρόπο απόλυτα δημιουργικό το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεων, να αφυπνίσουν και να ενδυναμώσουν την κοινωνία (των πολιτών), την οικονομία και τον πολιτισμό σε μια «πολυ-λογική» (όπως την έχει χαρακτηρίσει ο Ν. Μουζέλης) στρατηγική συνολικού κοινωνικού εκσυγχρονισμού και προόδου στη σφαίρα της οικονομίας, της πολιτικής, του πολιτισμού και της κοινωνίας.
Αν το κράτος και η πολιτική αναπτύχθηκαν και διογκώθηκαν εντελώς δυσανάλογα έναντι της κοινωνίας και της πολιτικής, από την άλλη ο πολιτικός συγκεντρωτισμός και η κυριαρχία των καθαρά πολιτικών κριτηρίων και συντεταγμένων έναντι των λοιπών δημόσιων θεσμών (λ.χ. διοίκηση, δικαιοσύνη, αυτοδιοίκηση κτλ.) παρέμειναν πάντα αδιαμφισβήτητες και ακερμάτιστες. Η επικυριαρχία της πολιτικής εντός του δημόσιου χώρου εκδηλώθηκε στην πράξη με τη μορφή ενός «κοινοβουλευτικού τύπου πελατειακών σχέσεων» (Parliamentary Clientelism), που επηρέασε φυσικά με τρόπο άμεσο και τη δημόσια γραφειοκρατία. Η πολιτική και η κομματική εκμετάλλευση και ιδιοποίηση θεσμών και ιδίως της δημόσιας διοίκησης, μέσω πελατειακών διορισμών και πάσης φύσεως παροχών για ιδιοτελείς κομματισμούς ή προσωπικούς σκοπούς (κοινοβουλευτική πατρωνία), αποτέλεσαν πάγιο γνώρισμα του τρόπου «ανάπτυξης» της δημόσιας γραφειοκρατίας ήδη από τα μέσα του περασμένου αιώνα, χωρίς να έχει εκλείψει και στις μέρες μας.
Διαχειριστης : Το κρατος εκτος των παραπανω ειναι και παρασιτικο 
ετσι το θελουν οι παρακρατικοι οι τυχοδιωκτες και η εκκλησια 
στην ουσια υπαρχει ενα παρακρατος που εχει εσοδα ποιο πολλα απο οτι εχει το Κρατος 
ετσι το δημιουργησαν κρατικο καπιταλισμο και εργολαβει ζουν και κερδοσκοπουν εις βαρος του Δημοσιου και στο κοινον συμφερον 
οι πολιτικοι ειναι παιδια αυτου του παρασιτικου Κρατους που παει για χρεοκοπια αν δεν ληφθουν μετρα αμεσα
ζουμε μια εποχη που υπηρξε πριν 115 χρονια Τρικουπης Δεληγιαννης που οδηγησε σε χρεοκοπια και σε ενα πολεμο του 1897 καταστροφικο για την Ελλαδα μεγαλη η ευθυνη τοτε του Δημγωγου Δεληγιαννη που ειχε οικτρο τελος τον δολοφονησαν
πρεπει να γινει αναθεωρητικη Βουλη αλλαγη συνταγματος 
προεδρικη Δημοκρατια εκλογες σταθερα καθε τετραετια μηνα Νοεμβριο η νεα Κυβερνηση να αναλαμβανει  15 Ιανουαριου με προσωπα που να μην ειναι Βουλευτες 
διαχωρισμο κρατους εκκλησιας οπως σε ολη την Ευρωπη 
νομιμοτητα στα ναρκωτικα οπως στην Ολλανδια που εχει μηδεν χρεος
αποτον κρατικο καπιταλισμο στην ελευθερη οικονομια 
και κοινωνικο Κρατος 
ιδιωτικα πανεπιστημια 
αλλα και δωρεαν παιδεια και νοσοκομειακη περιθαλψη 
  για να γινουν ολα αυτα που ειναι αυτονοητα θελει 
Αναθεωρητικη Βουλη 
απο αυτην την Βουλη 
για να παει η Ελλαδα μπροστα 
και να αποφυγει την χρεοκοπια 

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Οδοιπόροι και πέλεκυς

Αισωπου αλληγοριες
Οδοιπόροι και πέλεκυς
Δύο οδοιπόροι πήγαιναν μαζί. Ο ένας από αυτούς βρήκε έναν πέλεκυ (τσεκούρι) και τότε ο άλλος του είπε: «ευρήκαμεν».
- Να μη λες «ευρήκαμεν», είπεν ο πρώτος, αλλά «ευρήκα». Ύστερα από λίγο τους συνάντησαν εκείνοι που είχαν χάσει τον πέλεκυ και τότε εκείνος που τον είχε βρει, αισθανόμενος το εαυτό του διωκόμενο είπε: «εχαθήκαμε».
- Να μη λες «εχαθήκαμε» αλλά «εχάθηκα», απάντησε τότε ο άλλος, γιατί και όταν τον ευρήκες δε μου είπες ότι θα τον έχουμε μισό – μισό.

Διαχειριστης : Θα κανω την δικη μου Αλληγορια 

δυο οδοιποροι ενα μορφωμα απο τυχοδιωκτες και παρακρατικους του παλιου και διεφθαρμενου συστηματος ο ενας ειναι και οπαδος της αρρωστημενης θεοκρατιας 
και ο αλλος της διαπλοκης βρηκαν εναν πελεκυ απο κοινου 
μαλον τον εκλεψαν και ειπανε δικο μας ειναι 
στην αρχη ολα καλα ηταν και λεγανε και οι δυο καλος ο πελεκυς της εξουσιας 

κανουμε οτι θελουμε κοβουμε οτι μπορουμε και καλα τρωμε 

αλλα λογαριαζαν χωρις τον ξενοδοχο και εδω μιλαμε για τον Λαο και στην ουσια οι δυο διεφθαρμενοι ειναι υπηρετες του λαου αυτο ειναι το Κρατος της Ελληνικης Δημοκρατιας 

τοτε οι δυο ειπαν παει μας καταλαβαν ειμαστε μια θλιβερη παρενθεση 
ας δωσουμε τον πελεκυ πριν μας τον παρουν και χασουμε κανα κεφαλι 

ετσι το μορφωμα πηρε τελος και γυρισαν πισω στην εργασια τους 
σαν δουλοι 
ετσι η θλιβερη παρενθεση μπηκε στο περιθωριο της Ιστοριας 

και οι Ιστορικοι του μελλοντος θα δουν πως εστο και για λιγο εγιναν εξουσια 

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Ρεκόρ αποχής, σχεδόν 45%, σε επίπεδο εθνικών εκλογών - Πολιτικές ειδήσεις - Το Βήμα Online

Ρεκόρ αποχής, σχεδόν 45%, σε επίπεδο εθνικών εκλογών - Πολιτικές ειδήσεις - Το Βήμα Online



Διαχειριστης : Πυρρειος νικη του παρακρατους και το μορφωμα της ομαδας με τετοια αποχη 

45% και 7% απο τα κομματα που δεν βγαινουν στην Βουλη καμια κυβερνηση δεν μπορει να στεξει 

ειδικα αυτη η μειοψηφικη Κυβερνηση παρακρατικων και εθνικιστων 



δεν θα προλαβουν ουτε ψηφο εμπιστοσυνης να παρουν απο την Βουλη 

οπως ειναι τα πραγματα δεν μπορουμε να παμε σε αλλες εκλογες 

εκτος αν γινει κυβερνηση οικουμενικη απο ολα τα κομματα που εχουν ευρωπαικο προσανατολισμο



μπορει να γινει και κυβερνηση με εξωκοινοβουλευτικους οπως ο Πανουσης 



κλπ



οπως παει οι τυχοδιωκτες εχασαν οπως οι παρακρατικοι 

του δημοσιου τομεα και οι οποιοι αδικα πανηγυριζουν 



αν και απο οτι βλεπω κρυος ιδρωτας τους εχει λουσει 



προεχει παντα 



η ομονοια ενοτητα ομοψυχια



κανεις δεν θα δεκτει μια κυβερνηση εθνικιστων πρακρατικων του 4%



 τα αστεια τελος 



πιθανη και η παραιτηση τσιπρα αυριο πιθανον 



Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Ελληνοέλληνας (Δημήτρης Λιαντίνης)










Δημητριος Λιαντινης

Κι από την άλλη στο σχήμα το κηφηναριό του πατριάρχη. Οι πρίντζιπες, οι καλαμαράδες, οι σπουδαγμένοι στην Ευρώπη με τα ψαλιδοκέρια και τις βελάδες. Οι Φαναριώτες που προσφωνάζουνταν Εξοχότατε και Γενναιότατε! Κι όσες φορές πέτυχαν να ηγηθούν στις μάχες, έσπειραν στους Έλληνες το θρήνο και τη συφορά. Μαυροκορδάτος, Νέγρης, ο άθλιος Κωλέττης, κι όλη η συναφής κουλουμωτή μύγα.
Θα κατεβούν στη σηκωμένη χώρα σα θολωμένα ρέματα και λασπουριά. Θα κοιταχτούν πονηρά με τα δύο και τα τέσσερα στραβά τους. Θα συναγροικηθούν αστραπιαία στις γωνίες και στα σκοτεινά. Και θ' αμολήσουν στον τόπο τις όχεντρες. Δεκαπέντε μήνους επολέμησαν οι Έλληνες τον τύραννο. Κι αν ήθελαν βαστάξει μονιασμένοι ως το τέλος, θα τον εφτάνανε στην Κόκκινη Μηλιά. Αλλά τους άλλους πεντέμισυ χρόνους σφαξόντανε μεταξύ τους. Και το σπαθί να βυθίζεται στη λαβή. Αυτό ήταν το έργο των Φαναριωτών, των δεσποτάδων, και της ελληνοεβραίικης ανομίας.
-Τι κοιτάς, Κολοκοτρώνη μου, με το μάτι σου στυλωμένο τόση ώρα εκεί, κατά τα βουνά;
-Α! βλέπω πίσω από τα βουνά. Εκεί στην πόρτα τ' Αναπλιού. Και τους καλαμαράδες να πλέκουν ένα γαϊτανάκι. Μα ένα γαϊτανάκι!
Κι άλλη φορά σε μια σύναξη γυρίζει άγρια ο Γέρος κατά το δεσπότη της Άρτας:
-Μη μου βροντάς, παπά, το πασουμάκι στο τραπέζι, γιατί βροντώ το σπαθί, και σου κόβω το κεφάλι.
Πήρε φόρα το ράσο του δεσπότη, κι ακόμη λακάει. Από το Μοριά στην Άρτα με τα πόδια. Και με τα πασουμάκια.
Ο Ελληνοέλληνας (Δημήτρης Λιαντίνης) - Η σχιζοφρένεια ενός λαού χωρίς ταυτότητα

Διαχειριστης : Ο μεγαλος Δασκαλος τα λεει ολα οραματιστης 

ειναι ενας μεγαλος Χρησμος διαχρονικος

απο τους φαναριωτες τους παπαδες κινδυνεψε να χαθει ο αγωνας του 21 

αυτος ειναι ο Κολοκοτρωνης τα ιδια ειπε και ο Καραισκακης με τα πασουμακια
λακισαν τοτε λακιζουν και σημερα 
δεν εχω να πω τιποτα παραπανω 
ο Δασκαλος με την θυσια του καταφερε και εγινε γνωστο το εργο του 

τωρα αυτο που μενει ειναι ο διαχωρισμος κρατους εκκλησιας το συντομοτερον δυνατον οπως 
και νομιμοτητα στα ναρκωτικα 

λαοπλανοι δημαγωγοι καταφεραν και εφεραν την Ελλαδα πολυ πισω 

μλανε για το νεο και το παλιο οι φαυλοι που την Δευτερα 21,9,15 θα ειναι παρελθον 

ο ψευτης και ο κλεφτης τον πρωτο χρονο χαιρεται 

αναθεωρητικη βουλη λαι προεδρικη δημοκρατια 
να παρει τελος η προοδρευομενη δημοκρατια που τιποτα δεν προσφερει

ομονοια ενοτητα ομοψυχια